ΓΙΑ ΡΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΥΝΤΑ
ΛΕΜΕΣΟΥ ΜΝΗΜΕΣ 05/10/2022 ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
Η εποχή των ροδιών αρχίζει τον Οκτώβρη. Πολλά σπίτια στη Λεμεσό είχαν ροδιές στις αυλές τους. Από παιδιά παρακολουθούσαμε πώς μεταμόρφωνε η φύση τα λεπτά ξηρά κλαδιά σε φλογερές εστίες. Ύστερα ωρίμαζαν οι καρποί. Αρκετά ρόδια τα κρεμμούσαμε με σπάγγο ψηλά στην κουζίνα για να διατηρηθούν και να χρησιμοποιηθούν αργότερα για κόλλυβα.
Θυμάμαι και το έθιμο της πρωτοχρονιάς που σπάζαμε ρόδι για να φέρει ευημερία κι ευτυχία στην οικογένεια.Γύρω στο ’60, είχα και την τύχη να πηγαίνουμε κάποτε στους συγγενείς μας στη Γερμασόγεια και στην Ακρούντα. Η οικογένεια της γιαγιάς Ειρήνης καταγόταν από εκεί. Ο αδερφός της μουχτάρης της Γερμασόγειας Νικόλας Χριστοφή πάντα μ’ εντυπωσίαζε με το στριφτό του μουστάκι και την επιβλητική του εμφάνιση.
Στην Ακρούντα συναντούσαμε τους συγγενείς μας και στο μυαλό μου έρχονται ονόματα όπως Γιαλιάς, Καλλού, Κατερίνα, Μόρτης, Παναγιώτα, Στέλλα, Βασιλού, Πολύβιος, Κωστάκης, Κυριάκος, Ανδρέας, Γιώργος, Πέτρος, Τοφής, γινόταν γλέντι και βγαίναμε στα περβόλια να μαζέψουμε ρόδια, πορτοκάλια, σταφύλια, βαλανίδια, χρυσόμηλα και άλλα. Ήταν εκεί που κατάλαβα την αξία της γης και την ευλογία της φύσης. Στον ενθουσιασμό μου κρεμμούσα κι ένα ρόδι στο παντελόνι μου. Και καμάρωνα όπως και στη φωτογραφία.
